Jak reagować

Przemoc wobec dziecka to każde działanie lub zaniechanie, które powoduje krzywdę, cierpienie, narusza godność, zdrowie fizyczne lub psychiczne dziecka oraz hamuje jego rozwój. Przemoc może przybierać różne formy:

• Przemoc fizyczna: Obejmuje wszelkie działania, które powodują ból lub uszkodzenia ciała, takie jak bicie, kopanie, duszenie, szarpanie, popychanie, a także stosowanie kar cielesnych (również klapsów). Przemoc fizyczna może pozostawić widoczne ślady, takie jak siniaki, zadrapania, złamania, ale również niewidoczne rany psychiczne.
• Przemoc psychiczna: To wszelkie formy zachowań, które wpływają negatywnie na zdrowie emocjonalne dziecka. Może obejmować zastraszanie, wyśmiewanie, poniżanie, upokarzanie, szantaż emocjonalny, manipulowanie oraz stałe krytykowanie. Przemoc psychiczna osłabia poczucie własnej wartości dziecka, prowadzi do lęków, depresji i zaburzeń emocjonalnych.
• Przemoc emocjonalna: Jest blisko związana z przemocą psychiczną, ale szczególnie odnosi się do sytuacji, w których dziecko jest ignorowane, odrzucane, niekochane, odcinane od emocjonalnego wsparcia. Może to również obejmować skrajne wymagania, obojętność na potrzeby dziecka, a także stosowanie groźby porzucenia.
• Przemoc seksualna: Przemoc seksualna obejmuje to nie tylko bezpośrednie kontakty fizyczne o charakterze seksualnym z dzieckiem, ale także narażenie dziecka na kontakt z treściami pornograficznymi, zmuszanie do wykonywania czynności o charakterze seksualnym, a także wykorzystywanie dziecka w celach pornograficznych. Przemoc seksualna ma długotrwałe, niszczące skutki na psychikę i zdrowie dziecka.
• Zaniedbanie: To zaniechanie opieki nad dzieckiem i niezaspokojenie jego podstawowych potrzeb, takich jak jedzenie, ubranie, opieka zdrowotna, ochrona przed zagrożeniami, a także potrzeby emocjonalne i edukacyjne. Zaniedbanie może być tak samo szkodliwe jak bezpośrednia przemoc, prowadząc do poważnych problemów zdrowotnych, rozwojowych i psychicznych.
• Przemoc rówieśnicza: Obejmuje działania innych dzieci lub młodzieży, które są agresywne, zastraszające, poniżające lub szkodliwe wobec rówieśników. Może to być zarówno przemoc fizyczna, psychiczna, jak i emocjonalna, a także cyberprzemoc, czyli agresja realizowana za pomocą internetu i mediów społecznościowych. Przemoc wobec dzieci jest nieakceptowalna w każdej formie i zawsze prowadzi do poważnych konsekwencji dla zdrowia i rozwoju dziecka.

Przemoc wobec dziecka zabiera mu moc, ponieważ niszczy jego poczucie własnej wartości, bezpieczeństwa i zaufania do świata. Dziecko, które doświadcza przemocy, traci wiarę we własne siły i zaczyna postrzegać siebie jako osobę niegodną miłości i szacunku. Oto jak przemoc wpływa na dziecko:

• Obniżenie poczucia własnej wartości: Dziecko, które jest regularnie krytykowane, wyśmiewane lub poniżane, zaczyna wierzyć, że jest gorsze, niezdolne do osiągnięć i niegodne miłości. Taka postawa może prowadzić do trudności w nauce, relacjach z rówieśnikami i dorosłymi, a także do problemów w późniejszym życiu.

• Brak poczucia bezpieczeństwa: Przemoc w rodzinie, w szkole czy w środowisku rówieśniczym sprawia, że dziecko żyje w ciągłym strachu. Brak bezpieczeństwa wpływa na rozwój emocjonalny dziecka, prowadząc do lęków, depresji, a nawet zaburzeń psychosomatycznych, takich jak chroniczne bóle czy problemy ze snem.

• Zaburzenia w relacjach: Dziecko, które doświadcza przemocy, może mieć trudności w nawiązywaniu zdrowych, opartych na zaufaniu relacji z innymi. Może to prowadzić do izolacji społecznej, trudności w budowaniu przyjaźni, a także do problemów w związkach w dorosłym życiu.

• Wpływ na zdrowie psychiczne: Przemoc, zwłaszcza psychiczna i emocjonalna, może prowadzić do rozwoju poważnych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, stany lękowe, PTSD (zespół stresu pourazowego), a także do myśli i prób samobójczych.

• Ograniczenie rozwoju i aspiracji: Dziecko, które jest stale krytykowane i pozbawiane wsparcia, może zrezygnować z dążenia do swoich celów i marzeń. Brak wsparcia i zachęty sprawia, że dziecko nie wierzy, że może osiągnąć sukces, co prowadzi do ograniczenia jego potencjału.

Przemoc zabiera dziecku moc, która jest niezbędna do pełnego, zdrowego rozwoju i przygotowania do dorosłego życia. Dziecko, które doświadcza przemocy, potrzebuje wsparcia, aby odzyskać wiarę w siebie i swoje możliwości.

Rozpoznanie przemocy wobec dziecka może być trudne, ponieważ dzieci często ukrywają swoje cierpienie z powodu wstydu, strachu przed odwetem lub lojalności wobec sprawcy. Istnieją jednak pewne sygnały, które mogą świadczyć o tym, że dziecko doświadcza przemocy:

• Zmiany w zachowaniu: Dziecko, które nagle staje się wycofane, lękliwe, nadmiernie agresywne, ma problemy z koncentracją lub zaczyna unikać rówieśników, może doświadczać przemocy. Nagłe pogorszenie wyników w nauce, brak zainteresowania dotychczasowymi pasjami, a także problemy z kontrolą emocji to również potencjalne sygnały alarmowe.

• Fizyczne objawy: Siniaki, zadrapania, oparzenia, rany, które dziecko tłumaczy w sposób niewiarygodny, mogą świadczyć o przemocy fizycznej. Częste skargi na ból brzucha, głowy czy inne dolegliwości, bez wyraźnych przyczyn medycznych, mogą wskazywać na stres lub lęk związany z przemocą.

• Problemy ze snem: Koszmary, problemy z zasypianiem, nocne moczenie mogą być objawami przeżywania traumatycznych doświadczeń związanych z przemocą.

• Zaniedbanie higieny i wyglądu: Dziecko, które jest zaniedbywane, może nosić brudne, nieodpowiednie do pogody ubrania, mieć nieumyte włosy, problemy ze zdrowiem zębów lub skóry. Zaniedbane dziecko może wyglądać na chronicznie zmęczone i niedożywione.

• Unikanie pewnych osób lub miejsc: Dziecko, które nagle zaczyna unikać kontaktu z konkretną osobą, nie chce chodzić do szkoły, przedszkola, czy odwiedzać określonych miejsc, może doświadczać tam przemocy.

• Zmiany w relacjach społecznych: Izolowanie się od rówieśników, brak zaufania do dorosłych, trudności w nawiązywaniu przyjaźni mogą być oznakami doświadczania przemocy. Dziecko może stać się nadmiernie posłuszne, aby uniknąć konfliktów lub nadmiernie agresywne w próbach obrony.

Jeśli zauważysz którykolwiek z tych sygnałów, nie bagatelizuj swoich obaw. Rozmowa z dzieckiem, pełna troski i zrozumienia, może pomóc odkryć, co naprawdę się dzieje. Nie wahaj się również zasięgnąć pomocy specjalistów, takich jak psychologowie, pedagodzy, czy pracownicy socjalni, którzy mogą wesprzeć dziecko i pomóc w podjęciu odpowiednich działań.

Reagowanie na przemoc wobec dziecka jest nie tylko moralnym obowiązkiem, ale także prawnym wymogiem. Każdy z nas, kto ma podejrzenia, że dziecko może doświadczać przemocy, powinien podjąć działania, aby je ochronić. Oto kroki, które możesz podjąć:

• Rozmawiaj z dzieckiem: Jeśli podejrzewasz, że dziecko doświadcza przemocy, spróbuj z nim porozmawiać. Zrób to w bezpiecznym, spokojnym miejscu, okazując zrozumienie i wsparcie. Zadawaj otwarte pytania i unikaj oceniania. Daj dziecku do zrozumienia, że nie jest winne temu, co się dzieje, i że jesteś tu, aby mu pomóc.

• Zgłoś przemoc odpowiednim służbom: W Polsce każda osoba, która ma wiedzę lub uzasadnione podejrzenia, że dziecko jest ofiarą przemocy, ma obowiązek zgłoszenia tego odpowiednim służbom, takim jak policja, ośrodek pomocy społecznej, szkoła czy przedszkole. W przypadku poważnego zagrożenia życia lub zdrowia dziecka należy niezwłocznie zawiadomić policję lub pogotowie ratunkowe.

• Skontaktuj się z organizacjami pomocowymi: Wiele organizacji oferuje wsparcie dla ofiar przemocy oraz osób, które podejrzewają, że dziecko może doświadczać krzywdy. Skorzystanie z porad telefonicznych lub internetowych może pomóc w podjęciu odpowiednich kroków.

• Zabezpiecz dowody: Jeśli masz dostęp do dowodów przemocy, takich jak zdjęcia, nagrania, świadectwa innych osób, postaraj się je zabezpieczyć. Mogą one być kluczowe w procesie ochrony dziecka i pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności.

• Szukaj wsparcia u specjalistów: Jeżeli nie jesteś pewien, jak postępować, skonsultuj się ze specjalistą, takim jak psycholog, pedagog czy prawnik. Oni pomogą ci zrozumieć sytuację i podjąć najlepsze możliwe działania.

Więcej informacji na temat reagowania na przemoc, w tym szczegółowe instrukcje dotyczące różnych form krzywdzenia, znajdziesz na stronie REAGUJ.FDDS.PL

Twoja reakcja przywraca dziecku poczucie bezpieczeństwa i daje szansę na lepszą przyszłość. Może chronić zdrowie, a nawet życie dziecka!

Każda forma przemocy ma nie tylko natychmiastowy wpływ na dziecko, ale też odroczone konsekwencje, jak niska samoocena, trudności relacyjne, obniżone umiejętność przyswajania wiedzy, większe prawdopodobieństwo zachowań agresywnych i autodestrukcyjnych.

Reagując na przemoc, dbasz o bezpieczeństwo i dobrą przyszłość dziecka.

Wiele dzieci nie ma w swoim otoczeniu bliskich osób dorosłych, które są dla niego wsparciem i mogą mu pomóc. Reagując, pokazujesz dziecku, że nie jest samo, że jest ważne, dzielisz się z nim swoją siłą.

Pokazujesz, że istnieją dorośli, którym można zaufać.

Reagując, nie zgadzasz się na obojętność wobec krzywdzenia dzieci.

Pokazujesz innym dorosłym, że można i należy przeciwstawiać się przemocy wobec dzieci. 

REAGUJ!

Poinformuj lokalny Ośrodek Pomocy Społecznej

W sytuacji podejrzenia przemocy wobec dziecka ośrodek pomocy społecznej ma obowiązek zajęcia się takim przypadkiem i założenia tzw. Niebieskiej Karty. W ramach procedury Niebieskiej Karty pracownik socjalny zbada sytuację w rodzinie dziecka, a następnie zaplanowane zostaną działania interwencyjne oraz pomocowe.  

W celu zgłoszenia przemocy idź lub zadzwoń do Ośrodka Pomocy Społecznej. Ośrodek Pomocy Społecznej może wysłać pracownika, aby odwiedził rodzinę i przeprowadził wywiad środowiskowy.

Adres i numer telefonu do właściwego Ośrodka Pomocy Społecznej znajdziesz na stronie urzędu miasta, gminy lub dzielnicy. Możesz również wpisać w wyszukiwarkę internetową właściwe słowa kluczowe „Ośrodek Pomocy Społecznej + nazwa miasta + nazwa dzielnicy”.

Poinformuj żłobek, przedszkole lub szkołę krzywdzonego dziecka

O niepokojącej sytuacji możesz zawiadomić pracownika żłobka, przedszkola lub szkoły krzywdzonego dziecka. O swoich podejrzeniach poinformuj pedagoga lub dyrektora placówki. Osoby te często znają sytuację dziecka oraz jego rodziny i będą wiedziały, w jaki sposób zareagować. Placówki oświatowe powinny mieć opracowany schemat interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka. Ponadto przedszkole, szkoła mogą uruchomić procedurę Niebieskiej Karty. W konsekwencji  osoby z różnych instytucji publicznych (m.in. policjant, psycholog, lekarz, pracownik społeczny)  przeanalizują sytuację i podejmą działania mające na celu wsparcie dziecka, zapewnienie mu pomocy i bezpieczeństwa.

Poinformuj dzielnicowego / innego funkcjonariusza Policji

O swoich obawach co do sytuacji dziecka możesz poinformować dzielnicowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka lub innego funkcjonariusza Policji.  

W celu kontaktu z policją wybierz numer 997 (bezpłatny, całodobowy).

Aby odnaleźć najbliższą jednostkę policji, sprawdzić jak nazywa się dzielnicowy i  ustalić jego numer telefonu skorzystaj z wyszukiwarki internetowej lub z aplikacji mobilnej „Moja Komenda”. 

Dzielnicowy ma możliwość wejścia do domu lub mieszkania i niezwłocznego zbadania sytuacji dziecka. Gdy funkcjonariusz Policji uzna, że dziecko doświadcza przemocy w rodzinie, może uruchomić procedurę Niebieskiej Karty. W konsekwencji  osoby z różnych instytucji publicznych (m.in. policjant, psycholog, lekarz, pracownik społeczny)  przeanalizują sytuację i podejmą działania mające na celu wsparcie dziecka, zapewnienie mu pomocy i bezpieczeństwa.

Zawiadom sąd rodzinny

O sytuacji przemocy wobec dziecka w rodzinie możesz zawiadomić sąd rodzinny najbliższy miejsca zamieszkania dziecka. Pismo z prośbą o wgląd w sytuację dziecka możesz wysłać anonimowo. Kiedy sąd rodzinny dowie się o zagrożeniu dobra dziecka, będzie zobowiązany podjąć działania mające na celu sprawdzenie jego sytuacji, ochronę i wsparcie rodziców w wychowaniu dziecka.  

Zawiadomienie możesz napisać samodzielnie. Nie ma potrzeby stosowania określonego wzoru. Jeżeli jednak chcesz skorzystać ze wzoru takiego pisma, znajdziesz go poniżej. W zawiadomieniu opisz sytuację dziecka, podaj jego imię i nazwisko – jeżeli je znasz. Koniecznie wpisz adres zamieszkania dziecka, aby sąd mógł podjąć działania.

Zawiadomienie możesz też złożyć ustnie – w tym celu idź do sądu rodzinnego i porozmawiaj z pracownikiem.  

Kontakt do najbliższego sądu rodzinnego znajdziesz na stronie internetowej. Wpisz: www. nazwa miasta bez polskich liter.sr.gov.pl (na przykład www.gliwice.sr.gov.pl).

Zawiadomienie możesz wysłać pocztą tradycyjną, pocztą elektroniczną (e-mail) lub doręczyć je osobiście.

REAGUJ!
Zareaguj osobiście

ZAUWAŻ

Zasygnalizuj, że zauważyłeś sytuację krzywdzenia dziecka. Nawiązanie kontaktu wzrokowego może być wystarczającą reakcją powstrzymującą przemocowe zachowanie rodzica, opiekuna lub innego dorosłego towarzyszącego dziecku. Nie obawiaj się obserwować. Masz prawo przyglądać się temu, co dzieje się w przestrzeni publicznej.  

NAWIĄŻ KONTAKT

Kiedy rodzicem targają tak silne emocje, że nie potrafi powstrzymać przemocy wobec swojego dziecka, nie dotrą do niego racjonalne argumenty. Jeśli chcesz  skutecznie zareagować, spróbuj obniżyć jego napięcie. Zadaj proste pytanie, np.: „Przepraszam, czy coś się stało?” Możesz też odnieść się do własnych doświadczeń, np.: „Pamiętam, kiedy moje dzieci były w tym wieku. To bardzo trudny czas. Czy mogę w czymś pomóc?”. Czasem wystarczy głośno powiedzieć: „Widzę, że jest pani trudno” lub „Czasem mamy zły dzień i wtedy nie potrafimy się dogadać”. Sama próba nawiązania takiej rozmowy może dać rodzicowi do myślenia i zatrzymać przemoc wobec dziecka. Może to być też początek dalszej rozmowy prowadzącej do uspokojenia sytuacji.

NAZWIJ SYTUACJĘ  

Nie krytykuj i nie atakuj, ale tez nie unikaj nazywania rzeczy po imieniu. Spokojnie, ale stanowczo mów o tym, co cię zaniepokoiło – np.: „Widzę, że uderzył Pan dziecko”, „Proszę nie bić dziecka. Proszę nigdy tego nie robić”.

Zawiadom Policję

Kiedy osoba krzywdząca dziecko jest agresywna również w stosunku do Ciebie lub kiedy twoja próba zatrzymania krzywdzenia przemocy się nie powiodła i dziecko w dalszym ciągu jest narażone na przemoc, wtedy zgłoś sytuacje policji, dzwoniąc pod numer 112 lub 997.

112 – ogólny numer alarmowy. Pracownik przekaże Twoje zgłoszenie do odpowiednich służb ratunkowych, w tej sytuacji do policji.

997 – numer alarmowy policji. Zadzwonisz do najbliższej jednostki.  

Numery alarmowe 112 i 997 są bezpłatne i czynne całą dobę.

REAGUJ!
Zawiadom prokuraturę lub Policję

Kiedy osoba dorosła podejmuje jakąkolwiek aktywność seksualną z udziałem dziecka do lat 15, zawsze mamy do czynienia z przestępstwem.

Zawiadom o podejrzeniu popełnienia przestępstwa seksualnego wobec dziecka prokuraturę rejonową lub policję (w formie pisemnej lub ustnej). W przypadku ustnego zawiadomienia z twojej wypowiedzi zostanie sporządzony protokół.  

W przypadku powiadomienia Policji znajdź jednostkę, na której terenie popełniono przestępstwo. Jeżeli nie jest to możliwe lub nie wiadomo, gdzie dokładnie zaistniało przestępstwo – złóż zawiadomienie w najbliższej jednostce Policji. Zawiadomienie będzie niezwłocznie przekazane jednostce odpowiedniej dla miejsca zaistnienia zdarzenia i tam będą wykonywane dalsze czynności w sprawie.

Aby odnaleźć odpowiednią  jednostkę Policji, skorzystaj z wyszukiwarki internetowej lub z aplikacji mobilnej „Moja Komenda”.

W celu prawidłowego przygotowania zgłoszenia możesz skorzystać z pomocy prawnika udzielającego porad w lokalnym punkcie bezpłatnej pomocy prawnej lub w ośrodku pomocy rodzinie, ośrodku pomocy społecznej, ośrodku interwencji kryzysowej.  

Wykaz lokalnych punktów pomocy prawnej

W efekcie zgłoszenia prokuratura przeprowadzi postępowanie wyjaśniające. Postanowi, czy oskarżyć podejrzanego, a jego winę ustali sąd.

Od 2017 roku każdy ma prawny obowiązek powiadomić organy ścigania, jeśli podejrzewa, że doszło do przestępstwa wymierzonego w dobro dziecka (takiego jak np. ciężki uszczerbek na zdrowiu, gwałt, wykorzystywanie seksualne).

REAGUJ!
Zawiadom sąd rodzinny

O sytuacji rażącego zaniedbywania dziecka możesz zawiadomić sąd rodzinny najbliższy miejsca zamieszkania dziecka. Pismo z prośbą o wgląd w sytuację dziecka możesz wysłać anonimowo. Kiedy sąd rodzinny dowie się o zagrożeniu dobra dziecka, jest zobowiązany podjąć działania mające na celu sprawdzenie jego sytuacji, ochronę i wsparcie rodziców w wychowaniu dziecka.

Zawiadomienie możesz napisać samodzielnie. Nie ma potrzeby stosowania określonego wzoru. Jeżeli jednak chcesz skorzystać ze wzoru takiego pisma, znajdziesz go poniżej. W zawiadomieniu opisz sytuację dziecka, podaj jego imię i nazwisko – jeżeli je znasz. Koniecznie wpisz adres zamieszkania dziecka, aby sąd mógł podjąć działania.

Zawiadomienie możesz też złożyć ustnie – w tym celu idź do sądu rodzinnego i porozmawiaj z pracownikiem.

Kontakt do najbliższego sądu rodzinnego znajdziesz na stronie internetowej. Wpisz: www. nazwa miasta bez polskich liter.sr.gov.pl (na przykład www.gliwice.sr.gov.pl).

Zawiadomienie możesz wysłać pocztą tradycyjną, pocztą elektroniczną (e-mail) lub doręczyć je osobiście

Poinformuj lokalny Ośrodek Pomocy Społecznej

O sytuacji rażącego zaniedbywania dziecka możesz zawiadomić lokalny ośrodek pomocy społecznej. Pismo z prośbą o sprawdzenie sytuacji dziecka możesz wysłać nawet anonimowo, w tym za pomocą emaila.

Pracownik socjalny uda się do miejsca zamieszkania rodziny i przeprowadzi wywiad środowiskowy. Pozwoli mu to ocenić sytuację rodziny i zaplanować działania adekwatne do występujących problemów. Udzieli rodzicom informacji na temat tego, gdzie oraz od kogo można otrzymać pomoc. Pracownik socjalny może także uruchomić i procedurę Niebieskiej Karty, gdy okaże się,  że zachowanie rodziców wobec dziecka stanowi intencjonalne krzywdzenie. W ramach procedury Niebieskiej Karty pracownik socjalny zbada sytuację w rodzinie dziecka, a następnie zaplanowane zostaną działania interwencyjne oraz pomocowe.

Adres i numer telefonu do właściwego Ośrodka Pomocy Społecznej znajdziesz na stronie urzędu miasta, gminy lub dzielnicy. Możesz również wpisać w wyszukiwarkę internetową właściwe słowa kluczowe „Ośrodek Pomocy Społecznej + nazwa miasta + nazwa dzielnicy”.

Tak, możesz zgłosić sprawę anonimowo. W takim przypadku organ lub instytucja powinni sprawdzić Twoje podejrzenia „z urzędu”, czyli z własnej inicjatywy, zapoczątkowanej Twoim zawiadomieniem zbadać sprawę. Decydując o zgłoszeniu, pamiętaj jednak, że Twoje osobiste zeznania w sprawie są bardzo ważne! Może się okazać, że będzie potrzebna dodatkowa informacja, którą mógłbyś/mogłabyś dostarczyć bardzo szybko, ale nie mając Twoich danych organ lub instytucja będą musiały ustalić tę kwestię samodzielnie, co wydłuża czas. A czas w sprawach dotyczących dzieci jest często kluczowy do zapewnienia im bezpieczeństwa!

Jeżeli okaże się, że dziecko nie jest krzywdzone to świetna wiadomość! Ty swoją postawą – uważnością na potencjalne zagrożenie dobra dziecka – nawet jeżeli okazało się, że w tym przypadku dziecku nie dzieje się krzywda – przyczyniasz się do budowania dobrych wzorców w społeczeństwie i pokazujesz, że trzeba reagować.

Obawiasz się konsekwencji prawnych złożenia zawiadomienia, które okazało się niezasadne? Niepotrzebnie.  Jeżeli miałaś/eś podstawy, by uważać, że dziecku dzieje się krzywda, nikt Cię za to nie ukarze, ani nie wyciągnie konsekwencji wobec rodziców/opiekunów prawnych dziecka. Prawo karze tylko osoby, które wiedziały, czyli były pewne, że do przestępstwa nie doszło, a złożyły fałszywe zawiadomienie, np. aby kogoś prześladować lub w inny sposób mu dokuczyć.

Od 2010 roku w Polsce obowiązuje prawny zakaz stosowania wobec dzieci kar cielesnych, w tym także klapsów. Przez zakaz stosowania kar cielesnych należy rozumieć nie tylko zakaz „bicia dziecka”, ale także karcenia go przez dawanie tzw. klapsów mających na celu wymuszenie od dziecka posłuszeństwa. Ten cel sprawia, że klaps staje się karą cielesną, a nie właściwą metodą wychowawczą. Każda kara cielesna jest przejawem przemocy w rodzinie, gdyż zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. Nr 180, poz. 1493) przez przemoc w rodzinie należy rozumieć jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa, lub dobra osobiste członków rodziny, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą – Piasecki Kazimierz (red.), Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, wyd. V. Opublikowano: LexisNexis 2011.

Stosowanie przemocy wobec drugiej osoby jest w Polsce prawnie zakazane. Wiek osoby nie ma tu znaczenia. Stosowanie przemocy wobec dziecka, jak i dorosłego tak samo podlega karze. Każdy z nas ma moralny obowiązek zgłoszenia przemocy jako przestępstwa. Zgłaszając przemoc, możesz uratować komuś zdrowie albo życie. Dokonując zgłoszenia, poproś o dane osoby przyjmującej zgłoszenie, zapisz je i zachowaj.

W społeczeństwie brakuje świadomości, że najlepszym miejscem dla dziecka jest rodzina, ale tylko wtedy kiedy jest bezpieczna.  Co oznacza, że dziecko w tej rodzinie nie doświadcza przemocy od swoich najbliższych. W wielu sytuacjach dziecko pozostaje ze swoimi bliskimi, a pomoc kierowana jest do jego rodziców. Specjaliści wspierają ich w stosowaniu takich metod wychowawczych, które nie krzywdzą dziecka, a także uczą dorosłych jak regulować własne emocje. Jeśli jednak dziecko z powodów bezpieczeństwa nie może pozostać z rodzicami, służby w pierwszej kolejności zwrócą się do krewnych dziecka i poproszą o zaopiekowanie się dzieckiem. Jeśli w rodzinie nie znajdzie się nikt gotów do przyjęcia tej roli, dziecko zostanie umieszczone w rodzinie zastępczej, w ostateczności w placówce instytucjonalnej. Dla wielu dzieci umieszczenie w pieczy zastępczej jest szansą na bezpieczeństwo i dalszy rozwój.

Przemoc może eskalować i w coraz większym stopniu zagrażać bezpieczeństwu i prawidłowemu rozwojowi dziecka. Ponadto dziecko w dalszym ciągu żyje w poczuciu, że jest samo i nikt mu nie pomoże. W sytuacji kiedy nie reagujesz na tzw. „poważne przestępstwa wobec dzieci (ciężki uszczerbek na zdrowiu, zgwałcenie, wykorzystanie seksualne) narażasz się na odpowiedzialność karną. (art. 240 par. 1 kk)

Zadzwoń na 800 100 100 i porozmawiaj ze specjalistami.

Kiedy podejrzewasz, że dziecko doświadcza przemocy, czujesz lęk, brakuje Ci odwagi, albo nie wiesz, jak zareagować, porozmawiaj o swoich spostrzeżeniach z konsultantami telefonu dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci pod bezpłatnym numerem 800 100 100. Telefon jest anonimowy, działa od poniedziałku do piątku w godzinach 12-15, a w czwartek dodatkowo 16:30-20:30 Konsultanci nie podejmą działania za ciebie, ale podpowiedzą, co w takiej sytuacji możesz zrobić. Nie zawsze czujemy się gotowi na zareagowanie na krzywdę dziecka. Jednak większość z nas ma odpowiednie zasoby do tego, żeby zareagować!

Reaguj! Zgłaszaj!

Incydenty naruszające bezpieczeństwo w sieci: https://incydent.cert.pl  

Nielegalne treści w Internecie: https://dyzurnet.pl

Więcej informacji na: www.gov.pl/web/niezagubdzieckawsieci/zglaszaj-dowody-cyberprzemocy